Zamislimo zatamnjenu laboratoriju sa skromnim nameštajem, redovima knjiga, stotinama raznobojnih epruveta, instrumenata čija namena nam nije jasna, veliku, jajoliku peć u uglu prostorije, i adepta udubljenog u alhemijski traktat. Mirišu ugalj i sumpor, čuju se pucketanje i ključanje. Ovde, u preplitanju elemenata prirode, duhovnosti i intelekta otpočinje Opus magnum ili Veliko Delo.
Tekstovi o postupcima koji ga čine uglavnom su nejasni, zasnovani na poigravanju individualnim simbolima i simboličkim likovima u čijem razumevanju su i sami alhemičari imali poteškoće.Iako naizgled u prvi plan postavlja hemijske procese, u osnovi svake alhemijske potrage ostaje rad na unutrašnjim kvalitetima ljudske duše. Čovek je tek skica, nešto poput grubog olova koje kroz unutrašnji rad i pročišćenje može postati zlato, pa je i alhemija potraga se za transformacijom duše i duha pojedinca.
Iako nema jednoglasnog stava o ovom procesu, on se grubo deli na nekoliko stupnjeva sa analogijom u procesu sazrevanja duše. Taj proces je označen sa četiri slikarske boje: melanosis (crnjenje), leukosis (beljenje) xanthosis (žućenje), iosis (crvenjenje). Deoba procesa u četiri dela, prikazuje se u radu na spoljašnjem kojim se deluje na unutrašnje, a nazivana je raščetvorenje filozofije, da bi se docnije, broj boja redukovao na tri, a xanthosis, postepeno nestao.
Najpre postoji prima materia. To stanje odgovara kako početnom delovanju na metal, tako psihološkom stanju minimalne svesti. Osnovna sirovina stavlja se u peć koja simbolizuje čoveka. U jajolikoj peći se metal rastapa i poprima crnu boju kao što se u individualnom usavršavanju pojedinac suočava sa nesavršenošću izvan i unutar sebe. Crnoća je početno stanje koje odgovara prvobitnom haosu - massae confusae. To je forma u kojoj se metal, ili čovek zatiču neposredno pred početak procesa transformacije. Ona simbolizuje rano buđenje svesti. Na individualnom, duševnom planu, topljenje, crnjenje, ili nigredo se prepoznaje kao mučni trenutak preispitivanja, sumiranja, depresije. Već u ovoj, najtežoj fazi, mnogi radovi su okončani. Uz veštinu i hrabrost, eliksir / duša se zagreva, pa iz nigredo stanja, početni rad na spoljašnjem i unutrašnjem, vodi do beljenja. Rastopljeni metali, najzad, dobijaju formu. Ono se prevodi kao povratak duše u telo, a paleta koju daje, preliva se u belu boju. Time je postignut prvi cilj procesa – albedo. To je srebrno ili mesečevo stanje koje će se podići do sunčanog. Prelaz u crveno, rubedo nastaje povećanjem vreline do najvišeg stupnja, a, onda se belo i crveno se kao kralj/kraljica najzad mogu sjediniti da bi duša postigla celovitost. Da bi se ona ostvarila, potrebna je svest koja može postići dominaciju nad nesvesnim sa probuđenom stvaralačkom energijom. Nekontrolisana priroda sa analogijom u metalu je ukorenjena u nesvesnom, a jedinstvo dostiže kada ljudski duh deluje na nju. Ovo se u alhemijskom procesu predstavlja kao venčanje Sumpora i Žive; venčanje svesnog i nesvesnog koje će dati jedinstveno i neponovljivo čovekovo Delo. Ovo je završna faza velikog rada, izazi sunce, sledi Coniuctio oppositorum koje rezultira filozofskim kamenom, čije se delovanje po pravilu objašnjava u terminima transformacije.
Za ovim kamenom su tragali Isak Njutn kroz „prirodne principe“, Vilijem Blejk kroz poeziju i slikarstvo, Jung kroz psihoanalizu. Brojni su putevi koji vode do kamena mudraca. Mada je ovaj proces teško prevesti na svakodnevni jezik, tek razumevanje sadržaja pojedinačnog stupnja, sa analogijama u metalima i bojama, objašnjava alhemiju kao celovit proces transformacije.
Dodaj komentar